Sala de prensa

A rede criminal aproveitábase da súa vulnerabilidade dado que se trataba de mulleres con cargas familiares considerables e en situación de necesidade económica. As vítimas contraían unha débeda económica de ata 2.000 euros debido ao seu traslado a España, cantidade que ía en aumento se se negaban a manter relacións sexuais cun dos principais responsables da organización, que “as probaba para ver se servían”. A armazón criminal contaba con colaboradores en Brasil que facilitaban documentos falsos, tanto visados de estudante como certificados de vacinación COVID. Tamén utilizaba a colaboradores con funcións de homes de palla que se encargaban dos clubs de alterne.

Estrutura criminal

A armazón dispuña dunha clara distribución de funcións entre os seus integrantes. Un dos dirixentes da organización, encargábase de captar ás vítimas no seu país de orixe en Brasil e de xestionar a viaxe en avión ata territorio nacional, onde as aloxaba e trasladaba para a súa entrega a outro dos xefes. Leste rexentaba os clubs de alterne onde explotaban ás súas vítimas na provincia de Pontevedra.

A organización tiña colaboradores en Brasil que facilitaban visados de estudante ou certificados de vacinación COVID falsificados, ademais doutros integrantes que tiñan funcións de homes de palla ou “homes de palla” que se encargaban dos clubs de alterne. A entrada en Europa realizábase fundamentalmente a través de Lisboa, desde onde as vítimas eran trasladadas por estrada a clubs ou pisos de citas nunha localidade de Pontevedra. Unha vez en España, levábanas a diario en taxis de confianza da rede criminal a outros clubs de alterne.

“Probadas a ver se servían”

As vítimas, principalmente de nacionalidade brasileira, atopábanse no seu país de orixe nunha situación moi precaria, de especial necesidade económica e con importantes cargas familiares, condición que aproveitaba a rede criminal para a súa captación. Os integrantes da organización facilitábanlles os billetes de avión e dábanlles unha cantidade económica en concepto de viático “” para xustificar os requisitos de entrada en territorio Schengen.

Debido ao seu traslado a España, as vítimas contraían unha débeda económica de ata 2.000 euros, obriga que descoñecían no momento da súa captación e que debían saldar exercendo a prostitución en clubs de alterne e en casas de citas da provincia de Pontevedra. Un dos principais responsables da armazón mantiña relacións sexuais coas súas vítimas para “probar a ver se servían”.

Por cada servizo sexual debían entregar entre 10 e 20 euros ou o 50% do que cobraban nas casas de citas. A organización criminal tamén se lucraba do alterne das mulleres cos clientes, levándose 10 euros do pago das consumicións ás que eran convidadas os clientes, e do seu propio aloxamento, que podía chegar ata os 100 euros semanais. Ademais, os membros da rede impúñanlles ás súas vítimas un sistema de multas que ía dos 30 aos 60 euros, do que non se explicaba motivo algún sobre a suposta infracción cometida.

Debían estar dispoñibles as 24 horas a través dunha páxina web que a armazón destinaba á publicidade da prostitución, anuncios nos que constaba o número de teléfono de cada unha das súas vítimas e polos que ademais elas debían pagar a cantidade de 30 euros.

Investigación policial

A investigación culminou con tres vítimas liberadas e 14 detidos polos delitos de pertenza a organización criminal, trata de seres humanos con fins de explotación sexual, favorecimiento da inmigración ilegal, relativos á prostitución e branqueo de capitais na provincia de Pontevedra.

Realizáronse cinco entradas e rexistros en inmobles situados en Pontevedra, en tres clubs de alterne e dous pisos. Grazas a este labor policial, conseguiuse clausúraa xudicial dos establecementos que utilizaban para a explotación. Interveuse un vehículo de alta gama, case 12.000 euros en efectivo, máis de dez terminais móbiles, outros dispositivos informáticos e documentación relacionada coa investigación.

Todos contra Trátaa

Trátaa de Seres Humanos con fins de explotación sexual é un delito que se comete a nivel mundial, pódese loitar contra iso e axudar ás vítimas a liberarse dos seus captadores. A Policía Nacional conta coa liña telefónica 900 10 50 90 e o correo trata@policia.es para facilitar a colaboración cidadá e a denuncia, anónima e confidencial deste tipo de delitos, non quedando reflectida a chamada na factura telefónica.